Cardioloog dr. Wilco Tanis is lid van het Transitieteam in het HagaZiekenhuis. Op 7 mei 2020 stond onderstaand opiniestuk in de Telegraaf.
Zorg ziekenhuispoli zal nooit meer hetzelfde zijn
Heel Nederland zal moeten wennen aan een definitief ander contact met het ziekenhuis. Zorg zal zo veel mogelijk op afstand plaatsvinden; beeldbellen voor een consultatie of diagnose wordt ‘de nieuwe werkelijkheid’, schetst Wilco Tanis. ,,We zullen eraan wennen én het omarmen.”
Door de coronacrisis is anderhalve meter afstand houden ook in de wachtkamer van het ziekenhuis de nieuwe werkelijkheid. Een half gevulde wachtkamer klinkt ideaal, maar het betekent ook vermindering van het aantal patiënten per spreekuur als we vasthouden aan de oude manier van werken. Gevolg is het verder oplopen van de wachtlijsten, juist nu we een inhaalslag moeten maken om het stuwmeer van uitgestelde zorg te verwerken. Hoe gaan we dit probleem oplossen?
Er zijn slimme innovaties noodzakelijk om de uitgestelde polizorg met halflege wachtkamers en poli-spreekuren te verwerken. Zorgverleners en -verzekeraars hadden in 2018 al afgesproken (het Hoofdlijnenakkoord) om de zorg innovatief op de juiste plek te gaan onderbrengen. Thuis of bij de huisarts als het kan; in het ziekenhuis als het moet. Maar in alle gevallen: hoge kwaliteit en veilig. Maar echt snel ging het niet, mogelijk omdat er geen goede stok achter de deur was. De coronacrisis is wellicht die stok.
Beeldbellen
Zorg op afstand blijkt bij sommige zorgvragen dankzij digitale hulpmiddelen heel goed mogelijk. Naast simpel bellen neemt beeldbellen een grote vlucht. Ook thuismonitoring met metingen van het hartritme, bloeddruk, gewicht, bloedwaardes en zuurstofverzadiging is nu al mogelijk. Die worden digitaal verstuurd naar het ziekenhuis. Bij verontrustende afwijkingen roepen we de patiënt op en zetten we de behandeling in.
Een andere oplossing om de wachtkamer leger te maken is digitaal overleg tussen specialist en huisarts. Medisch specialisten kunnen in het huisartsendossier meekijken via teleconsultatie/beeldbellen. Samen beslissen ze over de beste vervolgstap. De huisarts kan daarna zo nodig hoogspecialistisch radiologisch onderzoek aanvragen, wat voorheen alleen door de specialist zelf kon worden aangevraagd. Het lukt in het HagaZiekenhuis om zo een aanzienlijk deel van alle poliklinische specialistische zorgvragen veilig te beantwoorden zonder dat de patiënt naar het ziekenhuis komt. Die trend willen wij doorzetten en we hopen dat andere ziekenhuizen ons volgen.
Meedenken
Wat ook goed werkt is dat een specialist van een vakgroep alle verwijzingen beoordeelt of een fysieke verwijzing naar de poli wel noodzakelijk is. Soms kan, in nauw overleg met de huisarts, de zorgvraag toch op een andere manier worden beantwoord, bijvoorbeeld via teleconsultatie en telediagnostiek. Als wordt beoordeeld dat een bezoek aan de poli toch noodzakelijk is, worden gelijk de juiste vooronderzoeken afgesproken, de urgentie bepaald en de meest geschikte specialist voor de betreffende patiënt uitgezocht. Allemaal maatregelen die onnodige ziekenhuisbezoeken voorkomen.
Omarmen
Ik verwacht dat na coronacrisis de hiervoor beschreven manieren van praktiseren standhouden. We zullen eraan wennen én het omarmen. De specialist, maar vooral de patiënt. Mijn patiënten zijn blij dat ze mij wel even kunnen spreken, maar niet naar het ziekenhuis hoeven komen. Alleen als we het aandurven de oude manier van polizorg los te laten, zal het ons lukken om iedere patiënt snel het juiste behandeladvies te geven. Nu we langzaam de niet-coronazorg weer oppakken, roep ik mijn collega’s en de patiënten op met open vizier de technische mogelijkheden te omarmen. Alleen dan brengen we de wachtlijsten op de ziekenhuispoli’s terug en bieden we het hoofd aan een anderhalvemeterwachtkamer.
